Drewnojady Ryjkowcowate
Trzeń korowy – Groźny szkodnik konstrukcji drewnianych

Trzeń korowy – Groźny szkodnik konstrukcji drewnianych

Trzeń korowy 

Trzeń korowy to owad z rodziny ryjkowcowatych.

Występowanie trzenia korowego

Trzeń korowy znany też jako trzeń długoryjki występuje powszechnie na terenie Europy w tym zwłaszcza na terenie Europy południowej i środkowej, a także w Armenii.

Rozwój trzenia korowego

Rozwój trzenia korowego następuje w bielastej części drzew liściastych takich jak wiązy, buki, topole i dęby. Rozwija się też w drewnie drzew iglastych takich jak świerki, sosny i jodły. Rozwój trzenia korowego może następować w drewnie leżącym, stojącym lub w pniakach. Bardzo często ten drewnożerny owad spotykany jest w drewnie zawilgoconym nierzadko również zagrzybionym drewnie takim jak pale mostowe i portowe, słupy oraz drewniane obudowy wyrobisk górniczych.

Jak wygląda trzeń korowy

Osobniki dorosłe trzenia korowego mają od 4,2 do 6,3 milimetrów długości. Ich pokrywy są jaśniejsze od głowy i przedplecza. Trzenie korowe są nagie i ciemnobrunatne. Koniec ryjka trzenia korowego rozszerza się. Pokrywy trzenia korowego są równoległoboczne. W swojej tylniej części są one lekko zaokrąglone.

Rozwój trzenia korowego

Po odbyciu kopulacji samice trzpienia korowego wgryzają się w drewno i składają w nim jaja.

Biało-żółte larwy trzpienia korowego mają 10 milimetrów długości. Ich ciała pokryte są długimi włoskami których długość może przekraczać 6 milimetrów.

Chodniki drążone przez larwy trzpienia korowego są kręte, okrągłe i mają milimetr szerokości. Bardzo przypominają one chodniki drążone przez larwy kołatka domowego.

Przepoczwarzenie trzenia korowego następuje po upływie około 4 miesięcy żerowania w rozszerzonej części drążonego przez larwy korytarza. Szczegóły dotyczące rozwoju trzenia korowego tak samo jak jego zwyczajów są słabo poznane.

Zniszczenia powodowane przez trzenia korowego

Trzeń korowy jest groźnym szkodnikiem budynków i konstrukcji wykonanych z drewna. Nierzadko zdarza się, ze trzeń korowy doprowadza do całkowitego zniszczenia drewna w którym żeruje pozostawiając jedynie cienką zewnętrzną ściankę drewna.

Ryjkowcowate

Jak wspominaliśmy trzeń korowy zaliczany jest do ryjkowcowatych. Przyjrzyjmy się więc bliżej tej grupie zwierząt. Ryjkowcowate (Curculionidae) znane również jako słoniki zaliczane są do rzędu chrząszczy. Charakterystyczną cecha przedstawicieli tej grupy jest przypominający ryjek aparat gębowy. Dokładny kształt i wielkość tego narządu rożni się w zależności od gatunku. Również wymiary samych ryjkowcowatych cechują się dużym zróżnicowaniem. Mają one od 2,5 do 50 milimetrów długości. Zazwyczaj na ryjku znajdują się buławkowate, kolankowo zgięte czułki. Silne nogi ryjkowcowatych umożliwiają niektórym z ich gatunków skakanie.

Za równo larwy jak i postaci dorosłe ryjkowcowatych odżywiają się pokarmem roślinnym. Ryjkowcowate są bardzo liczną grupą. W samej Polsce żyje 770 gatunków ryjkowcowatych, a na świecie aż 40 000. Wiele gatunków ryjkowcowatych jest szkodnikami. Największe szkody wyrządza najbardziej znany przedstawiciel tej grupy czyli wołek zbożowy. Do ryjkowcowatych zaliczamy również szkodniki takie jak słonik orzechowiec (Curculio nucum), kwieciak jabłkowiec, wołek kukurydzowy (Sitophilus zea-mays), smolik sosnowiec i opuchlaki.